#doeslief, #vredeopaarde

Wilma Beukhof

COLUMN


Nu ik deze column schrijf, moeten de kerstdagen van 2019 nog komen, als u hem leest zijn ze alweer achter de rug. Ik heb in de afgelopen jaren gemerkt dat kerst voor iedereen een heel verschillende betekenis heeft, en dat die betekenis zelfs voor mezelf per jaar verschilt. Dit jaar komt bij mij het thema ‘vrede’ heel erg binnen.

Afgelopen vrijdag hadden we met de basisschool waar ik werk de kerstviering in de Pauluskerk. Het thema was ‘Geef vrede Heere, geef vrede!’ Al wekenlang waren de leerkrachten bezig om met de kinderen gedichten en liederen in te studeren over dit onderwerp, en ook als team studeerden we een lied hierover in. Dit alles werd bij de kerstviering ten gehore gebracht voor een volle kerk: ‘En toch is er vrede, zo duurzaam als goud, een vrede in Christus, de weg tot behoud…’

Maar niet alleen die kerstviering stond in het teken van vrede. Ik volg op de app ’Eerst dit’ de dagelijkse Bijbelstudies. Afgelopen vrijdag (ook al) werd daar o.a. Filippenzen 4:7-9 behandeld: ‘De vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. Verder broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat. Wat u ook geleerd en ontvangen en gehoord en in mij gezien hebt, doe dat; en de God van de vrede zal met u zijn.’

Kerst staat al lang bekend om het ‘vrede op aarde’, al wordt die vrede dan meestal heel horizontaal benoemd als afwezigheid van oorlog. In 1914, in WO I, werd dat gezien, toen de strijdende partijen een spontaan kerstbestand inzetten. Helaas ging het daarna vier jaar lang gewoon weer verder. Zelfs nu nog zijn er incidentele gevallen bekend van strijdende of criminele partijen die zich met kerst rustig houden.

Wat ik niet begrijp, is dat mensen zo vaak de mond vol hebben over vrede op aarde, vooral rond de kerst, maar dat ze daar zelf niet zo veel aan willen doen. Uit het stukje uit de brief aan de Filippenzen blijkt, dat vrede pas komt als we het zelf ook dóen. Dán zal de God van de vrede met ons zijn. Of, zoals SIRE het verwoordt: #doeslief. Een campagne die in maart is gestart en oproept tot aardiger zijn tegen elkaar. Deze week start in het kader daarvan een vervolgcampagne, gericht op het geweld tegen hulpverleners, vooral met het oog op de komende jaarwisseling. Even wat cijfertjes: de politie heeft in de eerste helft van dit jaar al 5113 gevallen van agressie en geweld tegen politieagenten geregistreerd, variërend van belediging tot poging tot doodslag en zelfs poging tot moord…

Ik heb heimwee, heimwee naar de schepping zoals die was voor de zonde in de wereld kwam. Toen was er geen wapenstilstand nodig, want er was vrede, tussen mensen onderling, maar ook tussen God en mensen. Het was zeer goed! Daar zijn alle campagnes, hoe goed bedoeld ook, maar een slap aftreksel van.

Dan komt het lied dat wij als team zongen weer naar voren als gebed voor elke dag: ‘Geef vrede, Heer, geef vrede, bekeer ons felle hart. Deel ons Uw liefde mede, die onze boosheid tart, die onze mond leert spreken en onze handen leidt. Maak ons een  levend teken: Uw vrede wint de strijd!’

Wilma Beukhof, 27 december 2019