Ben jij gelovig?

COLUMN

Gerben Drost

Ietwat nerveus ging ik voor de onderhoudsbeurt naar mijn mondhygiënist en tandarts.

Ik lag in de stoel, onder de lamp en groette mijn hygiënist. Hij was in de ochtend om half zes opgestaan. Zijn zoon van zeven maanden moest de fles. En vader kon erna niet meer slapen. ‘Een gebroken nacht’, merkte ik op. Gelukkig is het een lief en rustig kind. Werd onlangs gedoopt. Ik vroeg: ‘in welke kerk?’ In de kerk te Badhoevedorp. De Syrisch Orthodoxe kerk, die aldaar viert in de RK kerk. Mijn tanden werden geïnspecteerd. Met lof, want het zag er veel beter uit. Ik had mijn best gedaan met poetsen en raggen. Terug naar de normale tandpasta.

‘Ben jij gelovig’, vroeg mijn hygiënist. Ik zei: ‘ja, ik ben gelovig, hoor wel bij de protestantse kerk.’ Nou, die kerk was niet onbekend. Ik vertelde dat mijn steun in de huishouding uit Eritrea kwam en ook orthodox is en kerkt in de Augustinuskerk op zaterdag. Dat de mannen en jongens keurig geknipt en gekleed links in de kerk zitten en dat de meisjes en vrouwen in witte kleding rechts in de kerk zitten. Tijdens de viering worden in de kapel kinderen gedoopt. Heb zo’n doop al drie keer mogen meemaken. De kinderen die gedoopt worden gaan in een teil kopje onder. Na het eind van de plechtigheid gooit de priester handen vol doopwater over de omstanders. Ook ik kreeg dat water op mijn kop. Herbevestiging van mijn doop, dacht ik. Bij mijn hygiënist ligt het iets anders. Het doopwater is heilig en daar ga je eerbiedig mee om. Je giet het bijvoorbeeld uit in je tuin.

Begreep van mijn hygiënist dat een doopdienst wel 40 minuten duurt en de Paasdienst zeker drie en een half uur. En dat er veel gezongen wordt. Hymnen die al eeuwenoud zijn.

Ik vertelde dat wij vroeger in de kerk moesten opletten als na de ochtenddienst op zondag aangekondigd werd wie op welke dag en welk uur huisbezoek vanuit de kerk kreeg. Nou, dat gaat in de orthodoxe kerk nog steeds zo. De priester rijdt zich het leplazarus, want de kerkleden wonen her en der.

Snap niet hoe wij tijdens de behandeling zo aan de praat konden. De vraag: ‘ben jij gelovig’, is al tientallen jaren niet aan me gesteld.

Ik ging door naar de tandarts. En zei: ‘hiernaast ging het goed.’ Resultaat op mijn poetsen en raggen. We hadden een fijn gesprek over kerk en geloof. Mijn tandarts vond dat mooi.

Op 8 december 2022 mag ik terugkomen. Dan eerst bij de tandarts en daarna bij de hygiënist. Hoop – Deo Volente – hen beiden weer te ontmoeten. Ga zeker vragen of het zoontje al loopt en papa kan zeggen. Het is dan Advent. Bid voor mij, opdat ik volmondig kan herhalen: ja, ik ben gelovig!

Gerben Drost, 17 juni 2022