Stilstaan

COLUMN

Lamkje Sminia



Januari 2023.
Zomaar weer een jaar, weken, dagen en uren voorbij. We leven in een jachtige tijd.
In 1956 vroeg Rijk de Korte zich al af: “Waarom zijn de mensen zo moe?” En Herman van Veen in 1979: “We hebben ongelofelijke haast, we moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan ….  Een andere keer misschien, dan blijf ik wel staan als het echt moet …”
En nu, anno 2023, net over de grens van het nieuwe jaar: Het moet écht! Blijf stilstaan en gun het jezelf en anderen om op adem te komen. Vraag je eens af: Mens, waar ben je …. mee bezig ?

Kijk eens rond, waar sta je?
De grond onder je voeten is weggegraven, de bodem uitgedroogd, de lucht boven je vervuild, de zon verduisterd, water veranderd in bloed. Achter je: chaos, de bevende aarde is gescheurd, uitgeput en platgetrapt, bomen zijn ontworteld, dieren opgejaagd, huizen en steden verwoest; overal verzengend vuur en kolkende watermassa’s.
Daar sta je dan, éven onthaast, te midden van de puinhopen en afvalbergen van hebzucht, overgeleverd aan de meedogenloze macht van kapitaal en niets ontziende regimes, meegesleurd door technologische ontwikkelingen, opgestuwd door ontheemde mensenmassa’s, onder de voet gelopen door een voortrazende wapenwedloop.
Alle ellende van deze wereld is bij je ingeslagen: eenzaamheid, vijandigheid, verslaving, beschuldigingen en schuld, verdeeldheid en gebrek aan bestaansmiddelen en echt menselijke communicatie.
De aarde is ontaard, het water verontreinigd, de wereld ontmenselijkt en de hemel ontheiligd.
Stop! Blijf nog even staan! Doe nu je ogen eens dicht. Hoor je die stem: “Mens, waar ben je?”
Ontwaak dan, ontdoe je van alles wat je opjaagt en vermoeit, en kijk om je heen.
Je ziet jezelf weer staan in een nieuwe wereld omringd door een fonkelende sterrenhemel, op een zonovergoten aarde, rijkbloeiend van bloemen, planten en bomen, en vruchtbare velden; er ruist een zachte bries en een verkwikkende lenteregen daalt op je neer; fluitende vogels en zoemende insecten vullen het luchtruim en helder water welt op uit vele bronnen; het krioelt er van mensen en dieren die in vrede met elkaar leven; er is plek voor ieder schepsel. De aarde is heilige grond!
Haal dan nu diep adem. Denk niet aan moeten maar aan ontmoeten, niet aan toe-eigenen maar aan ontvangen. Leef van wat de aarde je wil geven en wees tevreden, van alles is er genoeg voor iedereen. Blijf dan rustig doorademen, pak je metgezellen bij de hand, zet je voeten omzichtig neer en neem behoedzaam kleine stapjes. Wandel zo met vertrouwen de nieuwe tijd in.

Lamkje Sminia, 20 januari 2023