Aan de lijn

COLUMN

Lamkje Sminia

Heeft u dat nou ook? Je loopt of fietst op straat en hoort een druk gepraat achter je. Wanneer het dichterbij komt ga je onwillekeurig iets opzij in de veronderstelling dat een paar mensen je willen passeren. Wat blijkt echter? Het is slechts één persoon die druk in gesprek is.  Zonder acht op je te slaan loopt of fietst diegene je voorbij met in zijn hand een telefoon of met een bijna onzichtbaar oortje in wat de indruk geeft dat hij in zichzelf praat.
Elke keer dat dit mij gebeurt moet ik glimlachen, zij het met enig medelijden. Dan denk ik aan vroeger tijd toen er nog geen mobiele telefoons bestonden. Wanneer je dan iemand hardop in zichzelf hoorde praten, was het doorgaans een ouder persoon en versleet je diegene voor seniel.

Wanneer nu iemand mij op straat ongewild betrekt in een hoorbaar gesprek, moet ik me bedwingen om niet in het gesprek mee te gaan en er op te reageren.

Zo werd ik op een avond getrokken door een gesprek van een fietser die mij tegemoet kwam. Het was een vrouw die druk en luidkeels voor zich uitpraatte. Ze fietste gehaast en haar gezicht was vertrokken. Ik hoorde haar enkele keren wanhopig uitroepen: “Ik wil dat je bij me bent!”.  Ook na mij gepasseerd te zijn hoorde ik haar dit nog meermalen herhalen.
Op weg naar huis bleef mij deze kreet in mijn oren nagalmen. Het intrigeerde me. Allerlei vragen kwamen er bij me op en speelden door mijn hoofd. Wie zat er aan de andere kant van de lijn? Wat was de reden voor haar noodkreet, wat was er aan de hand? Hoe en wat was de situatie? Miste ze iemand, een geliefde? En wat was dan hun relatie; was het haar man, een vriend of vriendin, haar kind?

Veel mensen hebben thuis nog een vaste telefoon. Een vaste lijn met een onbreekbare kabel. Wanneer je dan iemand belt en er wordt opgenomen weet je ook zonder meer dat diegene thuis is. Hoe anders is het met een mobiele telefoon waarmee je in elke situatie onafgebroken verbonden bent, wil of moet zijn. Maar wel een verbinding die daarvoor regelmatig opgeladen moet worden.
Voor velen is het van levensbelang om met anderen aan de lijn te blijven en hun lijntjes levend te houden. Juist in deze tijd met beperkingen die van buitenaf of door onszelf van binnen uit opgelegd worden. Dan kan een roep om nabijheid en contact klinken of gehoord worden.

In welke situatie zou u iemand aan de lijn willen hebben?  Wie zou je dan willen bellen of door wie gebeld willen worden?  Zou God diegene misschien kunnen zijn? Verbonden met een vaste lijn, of mobiel? En wil je er dan ook voor zorgen die op tijd op te laden om Hem aan het lijntje te houden?

Lamkje Sminia, 2 juli 2021