Wat een schatje …

COLUMN

Saskia de Jong

Ze is inmiddels 11 maanden oud, de jongste van mijn katten. En ze is een veelzijdige dame.

Haar vachtkleur is inmiddels voor de 2^e keer gewijzigd: van lichtblauw en donkerblauw met strepen via blauw zonder streeptekening is ze nu blauw met een roodbruine goed en een lichte cyperse streeptekening. Als ze in de vensterbank zit (of ligt) met de zon op haar schijnend, dan glanst haar vacht. Het is mooi om te zien hoe ze kenmerken van haar beide ouders toont: het koppie, hals(kraag) en vachttype is typisch voor een Britse korthaar. De roodbruine gloed en de cyperse strepen in haar vacht heeft ze van haar moeder.
De vensterbank in mijn werkkamer heeft ze nu ook gevonden en ze vindt het erg prettig om naar buiten te kijken, behalve als er mensen langs lopen: dan is ze ‘weg’. Dat ze de vogels niet kan pakken, die in de bomen zitten, dat begrijpt ze niet: ze mauwt dan op zo’n typische manier alsof haar het water al in haar bekje loopt. Als dit in de woonkamer gebeurt, rent ze nog weleens met gezwinde spoed naar het balkon met de (ijdele) hoop dat ze de vogel kan vangen.

Ze heeft nog altijd een tomeloze energie en blijft met grote regelmaat door het huis ‘vliegen’ met of zonder speeltjes. Soms ‘vliegt’ ze met een (hele mooie) dikke staart rond, omdat ze ergens hevig van geschrokken is. En als de kleine dame ergens van schrikt, gebeurt het dat de andere ook schrikt zonder dat de laatste vaak weet waarom ze schrikt.
Wat haar speeltjes betreft, is ze niet zo kieskeurig. Haar selectiecriteria heb ik nog niet geheel kunnen doorgronden: zolang het maar op enigerlei wijze ‘beweegt’. Zoals pennen, potloden, proppen papier, tafeltennisballetjes, usb-stickjes. Al heeft ze een voorliefde voor onder meer styluspennetjes, waar ik meerdere exemplaren van heb (tot mijn geluk). Want als ze in mijn werkkamer deze pennen ziet liggen, ‘verdwijnen’ ze dus: nadat ze van het bureau zijn afgegooid, komen de pennen veelal (uiteindelijk) onder een bureaukastje terecht. Zodra ik echter de ‘verzamelde’ spullen  onder het bureaukastje vandaan haal, probeert ze al weer een of meer dingen weg te kapen.

Laatst had ze echter een stuk binddraad bemachtigd. Maar zoiets laat ze zich niet makkelijk afpakken: ze beschermt haar prooi !! Met onder andere gegrom ‘vecht’ ze voor het behoud van haar prooi. Om dit binddraad toch af te kunnen pakken, hoef ik niet te proberen haar te verleiden met wat (extra) lekkere brokjes. Want daar trapt ze niet in! Wat wel werkt? Een handdoek gebruiken om haar (op) te kunnen pakken, want ze is dan echt niet het lieve, aanhankelijke meisje. Met enige krabbels op mijn hand(en) heb ik met de handdoek het binddraad af kunnen pakken. Overigens is ze het weer snel vergeten: er gebeurt ook zoveel in huis en/of buiten, wat haar aandacht trekt.

De hele dag door ‘praat’ ze, maar wat ze precies wil duidelijk maken; dat heb ik nog helemaal niet kunnen vertalen. Als het om eten gaat, heeft ze haar praatje wel klaar en laat dat het liefst luid en duidelijk horen. Mijn andere kat heeft zodoende het makkelijk: ze kan gewoon afwachten totdat de kleine de figuurlijke kolen uit het vuur heeft kunnen halen om vervolgens te kunnen eten.

Een bijzondere poes is deze jonge dame (van stand) en ze brengt veel leven in de brouwerij!

Saskia de Jong, 31 maart 2023.