Niet klagen, maar…

COLUMN

Wilma Beukhof


Het zal niemand zijn ontgaan dat Nederland, net als de hele wereld, op zijn kop staat, zeker de laatste weken. We zitten in een strengere lockdown. Alle sociale media staan vol met protesten en als je tegengas probeert te geven, wordt je minimaal voor dom schaap uitgemaakt, als het al niet erger is. We mogen helemaal níets meer! Niet meer sporten in de sportschool, niet meer uit eten, over een week geen vuurwerk afsteken, en zelfs eigenlijk met de kerstdagen geen huis vol visite hebben. We moeten thuiswerken, de kinderen moeten thuis en online les krijgen: we zijn zo zielig!

Natuurlijk ben ik me er volledig van bewust dat heel veel mensen het heel zwaar hebben in deze tijd Maar ik denk dat je wel moet relativeren: geen sportschool? Degene waar ik kom heeft ook een thuisprogramma, en een eind lopen doet ook al veel. Niet meer uit eten? Dek de tafel mooi, kook iets bijzonders, desnoods met het hele gezin. Geen vuurwerk? Mwah, een stuk beter voor het milieu en je portemonnee. Dan zie ik met oud en nieuw eens niet allerlei vogels in paniek over ons huis heen de polder invliegen. Thuis werken en lesgeven: natuurlijk is dat moeilijk, maar voorlopig is het twee weken kerstvakantie en misschien kunnen we intussen wat regelen met andere ouders door elkaars kinderen af en toe op te vangen of les te geven?

Ik bedoel maar: een beetje omdenken en creatief zijn kan geen kwaad. Zo kreeg ik laatst via Whatsapp een stukje toegestuurd dat ik op internet (https://www.mijnkerkenleven.be/nl/my-articles/artikel/vader-help-ons) ook terug vond. Ik ga het hier niet helemaal plaatsen, dan wordt deze column veel te lang, maar er zit veel waars in.

Sommige mensen maken overigens een dagtaak van het klagen. Zo las ik onlangs in de krant over de klagers over Schiphol, dat er van 1 november 2019 t/m 31 oktober 2020 negen mensen in totaal 16764 klachten hadden ingediend over geluidsoverlast. Dat is zo’n vijf klachten per persoon per dag. Zo vaak klagen heeft trouwens geen zin: als je meer dan vijfhonderd klachten per jaar indient, worden ze niet meer meegeteld omdat je als veelmelder wordt aangemerkt en dus niet serieus genomen.

Mag je dan helemaal niet klagen over de omstandigheden? Ja, toch wel. Als we in de Bijbel duiken, ons handboek voor dit leven, zien we een heel aantal klaagpsalmen. De dichter van zo’n psalm heeft genoeg om over te klagen in zijn leven, maar hij weet wél waar hij met die klachten terecht kan. Juist doordat hij met zijn klachten naar het goede adres gaat, krijgt hij kracht naar kruis. Dat herinnert aan de Man aan het kruis, die ook Zijn klacht uitte naar Zijn God: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” De Man Wiens komst in de wereld wij deze dagen gedenken. Hij neemt klachten wel serieus, altijd.

Toen Maria de engel op bezoek had gehad, en ontdekte dat ze inderdaad zwanger was, zal ze toch ook wel reden tot klagen hebben gehad. De mensen keken haar met de nek aan en haar verloofde wilde haar in de steek laten (wel met goede bedoelingen, maar het zal je toch maar gebeuren als aanstaande moeder!). Ik ben ervan overtuigd dat zij zich ook met al haar problemen tot God heeft gewend, want een paar maanden later zie je dat ze bij het bezoek aan Elizabeth de lofzang zingt. God gaf haar kracht naar kruis!

Bij mijn grootouders hing vroeger in de slaapkamer een bordje met daarop het gedichtje “Een mens lijdt dikwijls het meest, door ’t lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen.” Veel mensen blijven bij dit stukje steken, maar het gedichtje was nog langer: “Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.” En dan het tweede vers: “Het leed dat is drukt niet zo zwaar als vrees voor allerlei gevaar. Maar komt het eens in huis, dan helpt God altijd weer, en geeft Hij kracht naar kruis!” Hij draagt ons, juist als het moeilijk is: https://visie.eo.nl/artikel/2016/06/voetstappen-in-het-zand.

Afgelopen zondag was er in onze gemeente een gastpredikant die een verhaal vertelde over een docent, die aan zijn leerlingen vroeg te beschrijven wat ze zagen toen hij ze een wit blad papier gaf met daarop in het midden één zwarte stip. Er kwamen allerlei beschrijvingen van de zwarte stip: grootte, plaats, kleur. Maar niet een had het over het witte blad. De predikant betrok dat op onze zonden, de zwarte stip, en Gods genade, het witte vel. En als we de zwarte stip nu eens als onze problemen zien? Zien we dan ook het witte vel? Zien we dan ook alle zegeningen die God geeft? Zien we dan ook dat Hijzelf de grootste Zegen is? Hij kwam vanuit een perfecte omgeving, de hemel, naar de aarde. Het begon al met geen plaats in de herberg, en ging via allerlei onbegrip en haat van mensen uit eindelijk naar het kruis. Maar Goddank, ook naar het open graf! Zo hebben wij perspectief, ook in alle moeilijkheden die ons overkomen.

Ik wens u, ondanks alles, geZegende kerstdagen!

Wilma Beukhof, 25 december 2020



Schilderij van Maria-Visitatie door Domenico Ghirlandaio