Beautiful boy
COLUMN
Gert Jan de Bruin
Gisteren met de intercity direct naar Breda. Altijd een spannend moment als je op Schiphol naar de treintijden kijkt. Rijdt de intercity of rijdt de trein niet… Veel te vaak is de trein in het verleden uitgevallen. Maar alles ging wonderwel, in een vloek en een zucht ben je er… In iets meer dan vijftig minuten rijdt een mens niet met de auto vanaf de luchthaven naar Breda. Trouwens, ik heb helemaal geen auto.
Breda is een prachtige stad. Heerlijk om door straatjes en steegjes te lopen, oude pracht te bewonderen. Stijlvol gerestaureerde panden te kust en te keur. De gebouwen van de Koninklijke Militaire Academie hebben ook allure. Een korte rondgang door de Grote Kerk, een schitterend orgel en praalgraven van de oudere Oranjes. Genoeg horeca in het centrum.
Ik ging ’s middags naar de film, samen met een vriendin uit mijn studietijd, we hebben in een kleine leefgroep gewoond. Zij had een ordentelijk beroep in een laboratorium maar is door enige dubieuze invloed van die leefgroep (o.a. twee theologen rijk) theologie gaan studeren en vervolgens in de moederkerk gaan werken. Beiden hadden we een recensie in ‘Trouw’ gelezen over een film van cineast Felix van Groeningen. In Beautiful boy volg je een vader die moet meemaken dat zijn zoon verslaafd raakt aan drugs. Aangrijpende beelden over een vader die aanvankelijk denkt dat hij zijn zoon kan redden maar gaandeweg tot de ontdekking komt dat hij die redder niet kan zijn. De machteloosheid van de vader is met handen te tasten. De zoon poogt om te stoppen maar valt regelmatig terug en is dan onbereikbaar tot hij opeens weer opduikt en manipulatief gedrag vertoont.
Wie wat laconiek denkt over het gebruik van drugs, denkt daar na deze film wellicht anders over. De film gaf ons veel stof tot napraten. En is zeker een aanrader.
Gert Jan de Bruin, 12 december 2018
