Surprise

COLUMN

Saskia de Jong

Sinds de coronapandemie uitbrak, heb ik de regels/ adviezen zo goed mogelijk gevolgd: met ‘succes’: ik hield corona buiten mijn deur. In combinatie met de informatie, die gaandeweg bekend werd, kon ik (betere) afwegingen maken om mijzelf ‘veilig’ te houden. Het blijven dragen van een mondkapje was zo’n afweging. Maar deze omikron-versie; er lijkt geen ontkomen aan. Het venijn zit hem kennelijk toch in de staart van deze pandemie.

Dit jaar is mijn verjaardag is niet ongemerkt voorbij gegaan. Want door mijn vrienden en familie was daar wel voor gezorgd. Allereerst heb ik de hele maand iedere dag een klein cadeautje mogen uitpakken. Ik zou toch eens vergeten dat ik al (bijna) een halve eeuw op de wereld ben.

Maar in het voorlaatste weekeinde van februari kreeg ik mijn verrassingsfeest. Dus nog wat meer cadeautjes. En het ultieme cadeau was misschien wel de covid-besmetting, die ik bleek te hebben opgelopen.

Omdat de verschijnselen op maar enkele punten erger waren, dan wat ik kende van mijn gebruikelijke longklachtenl heb ik me (ook) laten testen. Op de terugweg van deze test heb ik in een hele grote supermarkt nog boodschappen gedaan (vanwege de ruimte om anderen te ontlopen). En met het oog op mijn verjaardag, die ik dus in isolatie heb gevierd, heb ik een grote bos tulpen gekocht, die tot deze afgelopen week hebben gestaan. Omdat ik met voorrang (vanwege mijn werk) getest kon worden, had ik diezelfde avond al de uitslag, die geheel in lijn met de verwachting positief was.

Op mijn verjaardag zelf bleek aan de voorzijde van mijn woning wat versiering in de vorm van ballonnen en een spandoek te hangen. Ooit heb ik een paar maal voor (een van) mijn ouders een spandoek gemaakt en aan de voorgevel weten op te hangen, dus nu was ik de klos. Verjaardag voltooid zou je denken. Nu, dat was het (nog) niet …

Omdat er tussen de verjaardag van mijn vader en mij altijd enkele dagen zitten, was ik net voor zijn verjaardag uit de isolatie. Een geweldige planning dus: precies in de tussenliggende 14 dagen heb ik ziek kunnen zijn van de omikron. Want het verjaardagsfeest voor mijn vader kwam er ook aan.

Voor hem was door mijn moeder een high tea-feest georganiseerd: hij werd 75. Maar het bleek ook voor mij te zijn: een 2^e verrassingsfeest, waar ik niet alleen mijn familie weer ontmoette, maar ook enkele vrienden van mij erbij waren. Weer een hele gezellige middag dus.

Volgens mijn huisarts zal ik de komende weken nog wel klachten houden, zoals hoesten, maar ik mag gewoon weer onder de mensen komen. Het moet verder slijten … Enfin, na een ‘goed’gevierde verjaardag is dat niet meer zo erg.

Saskia de Jong, 11 maart 2022.