Psalm 89

MET PSALMEN DE CRISIS DOOR

Ds. Bara van Pelt


Van uw liefde wil ik eeuwig zingen

Zo begint de dichter deze psalm. In ieder geval weet hij hoe hij gehoor krijgt bij de Eeuwige. Eerst de complimenten. En die liggen natuurlijk voor het oprapen. Voor mijn raam staan de stokrozen. Overal tussen de stenen van de stoep, bij de afscheidingspaaltjes. Tientallen stokrozen in alle kleuren. Waar kan ik de complimenten doen?
De dichter noemt verder al Gods grote daden. Als je ze niet roemt en noemt gaan ze verloren. En wij, we willen ze horen. ‘Uw troon rust op recht en gerechtigheid, liefde en waarheid staan in uw dienst.’

Het geluk kan niet stuk. Of toch? Want als zelfs Gods lieveling David zich zo verstoten heeft geweten, hoe zit het dan met Gods liefde? Vraag.
Waar is uw liefde van vroeger, Heer? durft de dichter tot slot vragen.
Wel brutaal. Of zie ik dat fout? Of gaat de dichter ons voor. En is geen vraag te brutaal in de omgang met de Eeuwige.

De psalmen getuigen van een rauwe en liefdevolle relatie tussen de mens en God.
Ooit las ik het boek: de Krankzinnigen van Fre Dommisse. Een heel oud boek dat in 1929 voor het eerst uitkwam. Fre Dommisse geboren in 1900 ,uit een christelijk gezin, raakt in haar jonge jaren psychotisch en wordt enkele jaren opgenomen in een instelling. Over die tijd schreef ze een boek. En hoewel ik misgreep in de boekenkast weet ik het verhaal nog.
Op een dag raakt Fre Dommisse volstrekt over haar toeren en de verpleegsters willen haar vastpakken. Maar ze ontsnapt en weet op een hoge kast te klimmen. En daar begint ze psalmen te zingen. Over God die haar niet loslaat, over God die haar redt uit de wateren van de dood.

Zo werken de psalmen. Ze worden gezongen en geciteerd in ziekbedden, gevangenissen en daar waar de nood heel hoog is. En nee, dan hoeft het niet allemaal beleefd. Dan mag je heel kwaad zijn op God. Maar vergeet niet ook zijn daden en zijn liefde. Want dan ontstaat een levenslange relatie. JJ. Suurmond schreef ooit hoe hij God ziet. ‘Wel hoop ik dat het verlangen naar u mij ruisend in beweging houdt. Want dan loop ik waar ik lopen moet, en kom ik waar ik komen moet. Dan word ik ook niet bang, al lijk ik soms verloren en in de schaduw van de dood. Dan blijf ik open en creatief, ook nu ik wat ouder word.‘

Ds. Bara van Pelt, 23 juni 2020



Vers uit psalm 89:1-2