Een goede boodschap

COLUMN

Lamkje Sminia

Boodschappen doen en winkelen: twee woorden die te maken hebben met menselijke behoeften én mensenrechten. Want hierachter gaat een hele wereld van maatschappelijke, economische en politieke belangen en misstanden schuil: kolonisatie en bezetting, conflicten over grondgebied en grondstoffen, verwoesting,  slavernij en onderdrukking, uitbuiting en verrijking, discriminatie en rechteloosheid.
In veel landen worden mensen, die zich aan de onderkant van een samenleving bevinden gebruikt als goedkope arbeidskrachten waarvan meest westerse, waaronder Nederlandse, bedrijven en bestuurders profiteren. De misstanden in vele landen zijn bekend. Wat zich aan kwalijke boodschappen in onze eigen boodschappentas bevindt, realiseren we ons vaak niet.

Op 21 mei jl nam ik deel aan een symposium ter nagedachtenis aan mensen-/Palestijnenrechten activist Henry Veldhuis, georganiseerd door The Rights Forum (opgericht in 2009 door Dries van Agt) en Kairos-Sabeel , de steunorganisatie in Nederland voor de christenen in Palestina. De sprekers, onder wie oud-diplomaat Erik Ader, en Shawan Jabareen vertegenwoordiger van de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al Haq, zijn betrokken bij gebeurtenissen in Palestina. Al Haq is één van de vijf internationale mensenrechtenorganisaties die door Israël als terroristische organisatie zijn geoormerkt en het land zijn uitgezet. Beiden belichtten de situatie in de veroveringsoorlog van Israël in 1948 met verwoestingen en verdrijving/uitroeiing van Palestijnen. evenals de sinds 1967 voortgaande bezetting en annexatie van Palestijns grondgebied. Het staatsgesteunde Joods Nationaal Fonds (JNF) heeft daarin nog steeds een groot aandeel. De vele rapporten en feiten over landroof, militaire intimidatie en moorden liegen er niet om. Israëlische bedrijven en buitenlandse investeerders profiteren volop van dit systeem. Israël negeert alle veroordelende VN-resoluties.

In 2005 werd de internationale BDS-beweging opgericht, om Israël met Boycots, Desinvesteringen en Sancties te dwingen deze rechtenschendingen te stoppen. Bedrijven werden tot BDS-acties opgeroepen; universiteiten, politieke en culturele organisaties evenals beroemde personen schaarden zich achter BDS. Met flyers werden consumenten voorgelicht en aangespoord geen producten te kopen van bedrijven die profiteren van Israëls systeem van bezetting en apartheid. Internationaal is bovendien afgesproken om de herkomst van artikelen op het etiket te zetten, dus niet ‘uit Israël’ als ze geproduceerd zijn in de bezette gebieden, waaronder ook de Syrische Golan en Zuid-Libanon.

Dit jaar reageerden Nederland en vele westerse landen hevig geschokt op de inval door Rusland in Oekraïne. (vergelijkbaar met Israël!) En terwijl BDS niet door deze landen is omarmd (vanwege de sterke Israëllobby?) is in dit geval wél grote bereidheid tot allerlei sancties. Er zijn landen die deze situatie politiek en economisch zullen uitbuiten voor eigen gewin. Rond olie, gas en andere grondstoffen zullen er geheid conflicten uitbreken ten koste van het welzijn van miljoenen mensen.

Op 23 mei was ik ook aanwezig op een vergadering van Oikocredit, de eerste wereldwijde microkrediet organisatie (1975) die zonder enig winstoogmerk ons spaargeld als microkredieten uitleent aan de allerarmsten in de wereld en hen daarmee kansen biedt op een menswaardig bestaan.  Eind 2020 bereikte Oikocredit zo’n 32,2 miljoen klanten. Een voor velen goede boodschap!
Om de wereld beter te maken is het dus zaak om bewust en selectief te ‘boodschappen’.

Een blijde boodschap: vrede en recht. Is dat ook niet de ‘Goede Boodschap’ c.q. het Evangelie?

Lamkje Sminia, 10 juni 2022