Adreswijziging

COLUMN

Wilma Beukhof


In de afgelopen vijf, zes weken kregen wij tot vier keer toe een adreswijziging. Het begon met onze oudste zoon van 22. Hij had via via een studio weten te bemachtigen in Bodegraven, waar hij sinds enige tijd werkt. Aan het begin van de kerstvakantie zou hij zijn sleutel krijgen. Hij wist het al sinds half november, dus konden we op jacht naar wat huishoudelijke spullen en meubels. Gelukkig zijn wij, én Sinterklaas, al vroeg op pad gegaan, want vanaf half december waren de winkels dicht… En in de loop der jaren zijn er nogal wat spullen ons huis binnengekomen die er nu met hem ook weer uit mochten. Dat werd in de kerstvakantie dus poetsen en alle spullen verhuizen. Oud en nieuw heeft hij nog thuis gevierd, maar daarna vertrok hij naar zijn eigen woning. Nummer drie, onze oudste twee dochters zijn al langer het huis uit.

Begin december hoorden we van een van mijn zussen ook dat zij en haar man binnenkort gaan verhuizen. Daar hebben wij gelukkig geen werk aan, maar het is weer een adres in het adressenboekje dat gewijzigd moet worden.

Half januari vond onze jongste dochter (19) een studentenkamer. Ze studeert al anderhalf jaar in Amsterdam en wilde daar ook graag heen. Wij wonen nogal buitenaf, en als zij een avond naar de studentenvereniging is, buiten coronatijd dan, moet ze altijd ‘vroeg’ opbreken om de laatste bus naar huis nog te kunnen halen. En dan moet ze dus midden in de nacht nog een stuk fietsen, waar wij ook niet echt blij mee zijn. Enfin, voor haar was het inkopen doen wel een beetje een probleem. We hadden al een bed op zolder staan voor haar, maar hoe kom je midden in een lockdown aan de rest? Natuurlijk zijn er ook voor haar de nodige spullen beschikbaar, net als voor haar broer, en heeft moeders echt wel wat boodschappen voor haar gedaan als noodpakket, maar beddengoed, tafel en stoelen, lampen… Tja, dat wordt dus zoeken op Marktplaats en Facebook. Goed, vorige week alles overgebracht, en afgelopen maandag zou ze met het OV richting haar nieuwe woonplaats gaan. IJs en weder dienende, noemen ze dat geloof ik. Het werd iets later.

En dan heeft onze middelste dochter, die in april hoopt te trouwen, samen met haar verloofde de sleutel van hun woning gekregen. Zij woont op kamers, en gaat dus zodra ze klaar zijn met klussen alvast naar hun nieuwe woning, dat scheelt weer huur. Adreswijziging nummer vier.

Nu zijn verhuizingen mij niet vreemd. Ik ben in mijn leven al dertien keer naar een andere woning vertrokken, al is de laatste keer al ruim twintig jaar geleden. Mijn moeder zei altijd dat dat een trekje van haar familie was, dat zwerverige. Van overige familieleden van die kant hoorde ik, dat dat inderdaad wel waar is. Wíj hebben hier blijkbaar geen blijvende stad.

Vlak voordat mijn moeder twee jaar geleden overleed, had ze het weer over verhuizen. Zij en mijn vader waren twee jaar daarvoor bij ons komen wonen in onze mantelzorgwoning. Daar had ze het erg naar haar zin. Helaas ging haar gezondheid steeds verder achteruit en in die laatste week vroeg ze me: “Waarom haalt de Here me nog niet thuis?!” Ze wilde zo graag naar het beloofde Vaderhuis met de vele woningen (Joh. 14:2). Dan was ze eindelijk echt Thuis! Ze werd, voor ons nog redelijk onverwacht, al spoedig thuisgehaald.

Een heel leven als voorbereiding voor deze laatste verhuizing… De predikant die de rouwdienst leidde, wees er ook op dat wij allen eens een laatste verhuizing tegemoet zien. Of we nu nog nooit verhuisd zijn, of dertien keer, of misschien nooit een vaste verblijfplaats hebben gehad, eens komt ook voor ons die dag. Wat zal er op onze adreswijziging staan?

Wilma Beukhof, 12 februari 2021