Gezocht: tovenaar

Anita Winter

COLUMN


Naarmate we verder komen met de voorbereidingen voor het beroepingswerk begin ik me steeds meer af te vragen of we niet veel te hooggespannen verwachtingen hebben van de predikanten die we zoeken.

Tijdens een extra wijkkerkenraadsvergadering van de Kruiskerk en de profielsessie spraken we over vragen als:

  • Wat voor gemeente zijn we nu?
  • Wat voor gemeente willen we over 5 à 10 jaar zijn?
  • Wat voor predikant hebben we nodig die ons van 1) naar 2) (bege)leidt?

Uiteraard gaf niet iedereen dezelfde antwoorden op deze vragen, maar onder de antwoorden (en de vragen!) lag wel één gemeenschappelijke gedachte: er moet iets veranderen, want zoals het nu gaat, gaat het niet goed. Er was niemand die bij de tweede vraag antwoordde: dezelfde als nu, alleen 5 à 10 jaar ouder en wijzer.

Wat er moet veranderen en hoe, en wat de rol van de predikant daarin is, daarover liepen de meningen nogal uiteen. De predikant die we in de Kruiskerk zoeken moet (traditioneel) een herder en leraar zijn, maar ook een leider, inspirator, vernieuwer, iemand die jong en oud aanspreekt (tussengeneratie is blijkbaar niet belangrijk), een ondersteuner, verbinder, organisator, coördinator, bevorderaar van liturgisch bewustzijn, profeet. Met zo’n lijst zou de beroepingscommissie Jezus zelf nog moeten afwijzen. En een kerkenraad is niet meer nodig, aangezien de predikant alle ambten in zich verenigt, waarmee meteen het probleem geen ambtsdragers te kunnen vinden is opgelost.

Eigenlijk verwachten we dus iemand die wonderen kan verrichten. Iemand die – misschien nog net niet met één zwaai met zijn/haar toverstok – de gemeente in korte tijd kan veranderen. Maar de gemeente dat zijn wij zelf. Als wij als gemeente niet zelf willen veranderen dan gebeurt dat niet, hoeveel talenten een predikant ook heeft. Natuurlijk helpt het als een predikant leiderskwaliteiten heeft, een goede herder en leraar is, maar als we niet bereid zijn ons te laten veranderen, breekt het zelfs de beste leider bij de handen af. Of zoeken we vooral iemand die anderen voor ons verandert?

Eén van de rollen die veel genoemd wordt voor de predikant is die van verbinder. Iemand die de gemeente van afzonderlijke ‘eilandjes’ omvormt tot één geheel. Iemand die oud en jong met elkaar weet te verbinden, kerkelijk en rand- of buitenkerkelijk, doeners en dromers, gezelligheidsdieren en diepgravers. Maar dan moeten die ‘eilandjes’ wel met elkaar verbonden willen worden en uit hun comfortzone van ons-kent-ons willen komen.

Het is natuurlijk lekker gemakkelijk de verantwoordelijkheid voor verandering bij de predikant te leggen. Dan heb je meteen een zondebok als het niet lukt. Maar gemeente zijn, een gemeenschap van Christus’ leerlingen vormen is de verantwoordelijkheid van ons allemaal.

Misschien moeten we voor we allemaal eisen aan een predikant stellen eerst eens bij onszelf nagaan, waarin wij zelf bereid zijn te veranderen om  dichter bij de gemeente te komen die we voor ogen hebben.

Verander de gemeente, begin bij jezelf!

Anita Winter, 17 januari 2020