Weekend in Megen

COLUMN

Gert Jan de Bruin


Ruim een week geleden gingen we met een groep naar Megen. Megen wordt wel ‘klein Assisi’ genoemd. In het stadje vind je twee klooster. Naast een kleine groep broeders in het franciscaanse klooster is er ook een wat grotere groep clarissen op nauwelijks een halve kilometer van dat oude klooster.
Al eerder gingen we met groepen naar Megen en elke keer hoorde ik tijdens de korte evaluatie aan het einde van het weekend dezelfde geluiden: wat een openheid, wat een gastvrijheid.

We vierden de getijden, samen met de broeders. Centraal in de vieringen de Psalmen en langere momenten van stilte. Op de vrijdagavond vertelden we elkaar ons favoriete Bijbelverhaal. Op zaterdag beoefenden we de lectio devina, de lezing van de bijbel op een geordende manier, zoals dat in kloosters beoefend wordt. Uiteraard was er tijd om van het mooie weer te genieten, bijna iedereen liep een stuk langs de Maas. De rivier ligt maar enkele minuten lopen vanaf het klooster.

Hoogtepunt voor mij was het gesprek met de gastenbroeder die vertelde over zijn fascinatie voor Franciscus. Je kunt Francesco heel veel bijnamen geven: een milieumens, een vredesapostel, een dierenvriend, een hippie, een voorvechter van het interreligieuze gesprek. Hij koos immers voor een leven in grote soberheid en er zijn tijdens zijn leven en later de nodige ‘dierenverhalen’ ontstaan om iets van zijn betekenis uit te zeggen. In 1219 gaat Francesco naar Egypte om midden in de oorlogstijd met de sultan in gesprek te gaan, een reis die de nodige risico’s met zich meebracht. Maar voor de gastenbroeder was hij allereerst een mysticus, door zijn omgang met de Eeuwige. Na de nodige crises, een lange zoektocht naar zijn bestemming, was het voor Francesco zonneklaar dat hij afhankelijk was van God. De mensen in zijn omgeving mochten het horen: ‘Alles wat ik heb en ben, heb ik gekregen.‘

Krijgen wij niet voortdurend ingedruppeld dat wij het middelpunt zijn van de wereld? Dat heeft Francesco in zijn jonge jaren misschien ook gedacht. De gastenbroeder in Megen vertelde over de omkeer in het leven van Francesco. Wat een ontmoeting met een melaatse, waar je normaal toch in een grote boog omheen gaat, voor Francesco betekende toen hij keek in de ogen van de ander. Het appèl dat daaruit sprak. Op een indrukwekkende manier verbond hij het verhaal van de kleine grote man uit Assisi met zijn eigen levensverhaal. En onderstreepte het belang van stilte, in een vaak vol leven. Het belang van een balans tussen werken en contemplatie. Het gaf ons veel te denken.

Gert Jan de Bruin, 12 april 2019


De communiteit aan de Kloosterstraat telt zes franciscanen. De broeders proberen het verlangen naar God levend te houden. Net als Franciscus willen zij in de geest van het evangelie op een eigentijdse wijze broeders zijn, die elkaar en anderen accepteren en stimuleren. Ze delen hun leven voor een belangrijk deel met de vele gasten die ze ontvangen in hun fraaie zeventiende-eeuws kloosterpand. Het sfeervolle gebouw schept uit zichzelf ruimte voor rust en stilte.