Mijmering in Adventstijd 2020

COLUMN

Gerben Drost

Op 16 maart dit jaar – hamsterdag op toiletpapier – keek ik voor het eerst op de bevolkingsteller van het CBS.  Er waren die dag 17.427.998 inwoners in Nederland. Nadien kijk ik elke avond op die teller. Het ging en gaat soms raar op en neer, met nu een lichte stijging.

Alweer Advent. Las dat RTVA –  tegen de zin van B&W, maar het viel te verwachten – de zendmachtiging voor vier jaren heeft behouden. Ben benieuwd of de kerkdiensten terugkeren op de televisie op de zondagochtend. Het is alsof we in een aparte countdown verkeren, wat is er eerder: lockdown of coronavaccin. Gelukkig goed nieuws: Maria is definitief uitgerekend en de vermoedelijke bevallingsdatum is 24 december a.s.

In deze dagen is het fijn om bij/met kaarslicht naar muziek te luisteren en boeken te lezen. Erg mooi is de nieuwe en mogelijk laatste CD (met boek) van Rob de Nijs: ’t is mooi geweest. Lofzang op het leven’. Prachtige liedjes, waarvan er zeker een direct door kan naar de volgende aflevering van The Passion.

Op 17 november jl. verscheen: Handgeschreven. Verzamelde Gedichten 1950 – 2020 van Huub Oosterhuis. Een bundel om af en toe ter hand te nemen om een of twee gedichten hardop te lezen. Een tijdsdocument.

Op diezelfde dag verscheen het eerste deel van de memoires van Barack Obama: een beloofd land. Hij was de 44^ste president van de Verenigde Staten, die in november 2008 werd gekozen (yes we can) en zijn ambt twee termijnen lang bekleedde. Inmiddels gaan we richting de 46^ste president van de Verenigde Staten. Biden/Harris hebben met fatsoen en karakter de verkiezingen gewonnen.

Een klein boekske viel me in handen over: 150 jaar Zorgvlied. Zorgvlied, een oase voor de ziel. Of de weerspiegeling van het mysterie van de tijd. Het boekje geeft een heel aardig overzicht van die 150 jaar. Met ook bijzondere feiten. Neem nou april 1924. Na een begrafenis stonden bij het kerkhof veel auto’s. “Toen de vele belangstellenden de begraafplaats verlieten, om in de auto’s te stappen, die in verschillende filé’s stonden, reed een der wagens achteruit. De chauffeur gaf geen signaal. Een 65 jarige oud-ambtenaar der griffie geraakte in de verwarring den heen- en weerrijdende auto’s onder dezen wagen. Hij liep zulke ernstige verwondingen op dat hij dadelijk overleed”. Dus van een begrafenis kwam een begrafenis. Het boekje is gelardeerd met pagina’s waarin huidige medewerkers van Zorgvlied zes vragen beantwoorden. Onwijs fijn om te lezen. Een vraag en antwoord als voorbeeld: “Hoe reageren mensen in je omgeving als je vertelt dat je op Zorgvlied werkt?” “Vaak is de eerste reactie: ‘daar liggen toch al die bekende mensen’. Wanneer ik vertel dat ik de ovenist ben krijgen de mensen meer interesse en gaan vragen stellen”.

In de nabije toekomst is het mogelijk om te kiezen voor het zogenaamde resomeren (of bio-cremeren). Het is nog afwachten of en zo ja, hoe Zorgvlied op deze techniek gaat inspelen. Wie van de drie: ook voor Youp van ’t Hek. De begraafplaats is nog altijd eigendom van Amstelveen, maar door de gemeentelijke herindeling van 1896 ligt Zorgvlied binnen de grenzen van Amsterdam.

Genoeg gemijmerd nu. Op naar de pepernoten en de Adventscantates van Bach: nun komm, der Heiden Heiland. Ten allen tijde: kies het leven!

Gerben Drost, 4 december 2020