Psalm 69
MET PSALMEN DE CRISIS DOOR
Ds. Bara van Pelt
psalm 69 – black lives matter
Als kind was ik een waterrat. Ik zwom graag en op onze vakanties in Italië was ik de zee niet uit te slaan. Ook niet op de zeldzame dagen in de zomer dat de zee ruig was. Ik herinner me hoe ik met enkele andere kinderen in zee stond en de enorme golven bespiedde. Daar, daar is een hele grote. Om te kijken hoe je daar op mee kon drijven om uiteindelijk aan de kust rollend het strand op te spoelen. Soms ging dat er hard aan toe, en sloeg de paniek toe. Kom ik hier wel uit? Kom ik nog wel boven?
Geen wonder dat de zin van David, ik ben in diep water geraakt, de stroom sleurt mij mee, zo makkelijk begrepen wordt. Wie maakte het niet mee, de angst om door het water te worden bedolven en niet meer boven te komen.
Ik begrijp zijn angst, maar omdat het beeldspraak is en het echte water ver weg, moet je de vraag wel stellen: waar ben je bang voor? Wat sleurt je zo mee?
De vraag wordt beantwoord in de psalm zelf. Het is de hele wereld die het op zijn leven heeft voorzien, die hem willen vergiftigen. Maar waarom dan?
Wie was David. En met dat woord in de verleden tijd begeef ik me op onbegaanbaar gebied. Dit pad brengt me nergens. Dat las ik ooit in een boek van de dichter Willem Barnard.
Je moet de vraag stellen wie is David? Wie ben jij, dat je zo raast en tiert op heel de wereld?Waarom ben je zo ontzettend kwaad?
Het is de politiek. Het is deze wereld. Het is altijd deze wereld. We hoeven niet terug te grijpen op de verschrikkingen van het verleden. We zetten daarom alles in de tegenwoordige tijd: Welke mens roept daar uit ellende tot God?
In de kerkdienst beginnen we ermee. Kyrie: Heer! Hoor ons en onze wereld aan. Heer ontferm U, kyrie eleison. Ik lees de psalm deze week. Een week waarin de woede van zwarte en witte mensen over de wereld rolt. Over het redeloze geweld tegen zwarte mensen. Black lives matter, het leven van zwarte mensen doet ertoe. Hun protest is als psalm 69:4 ‘Uitgeput is mijn roepen, mijn keel is schor geschreeuwd. Talrijker dan de haren op mijn hoofd zijn zij die mij haten zonder reden’.
Psalmen leggen het contact tussen een mens en God. Het is God om ons mensen te doen, dat wij in gerechtigheid een goed leven kunnen hebben. Het is een woord van strijdlust en niet aflatende hoop.
Het gebed van David tot God is het gebed van vandaag. En nu, Heer, richt ik mijn gebed tot u, laat dit een uur zijn van mededogen. Groot is uw ontferming, God, antwoord mij, toon uw trouw en red mij. Trek mij uit het slijk voordat ik wegzink.
Ds. Bara van Pelt, 16 juni 2020