DIT BLIJF TUSSEN ONS

Toch?

COLUMN

Han Jongeneel

Zaterdagmorgen. Mijn  wekelijkse fietstochtje wordt onderbroken door een rood stoplicht. Nu fungeren stoplichten regelmatig als mini aanplakzuil, zo ook dit exemplaar. Een versleten sticker trekt mijn aandacht, een sobere zwart-op-wit tekst in een bescheiden lettertype:

DIT BLIJF TUSSEN ONS

Toch?

Ik stel me voor hoe iemand iets verteld heeft en dan denkt dat het eigenlijk niet zo handig was dit te vertellen. Dit moet wel binnenskamers blijven. Maar zou die ander dat wel snappen? En dan deze zin: Dit blijft tussen ons. Toch? De spreker kijkt de gesprekspartner doordringend aan en die kan dan natuurlijk niets anders zeggen dan: Ja natuurlijk, ik zwijg als het graf. En dat hoop je dan maar. Of die ander zegt niets … en dan moet je je wel zorgen gaan maken.

Goed, ik kan me dus bij “Dit blijft tussen ons” van alles voorstellen. Maar nu de vraag: wat heeft iemand bewogen een stickers te laten maken met deze tekst en die op een of meer stoplichten te plakken? Welk doel had dat? Is dit de vaste fietsroute van iemand die op dit punt pijnlijk in de fout is gegaan en dient de sticker om de loslippige fietser die hier staat te wachten nog eens in te wrijven dat hij niets zou vertellen en dat hij die belofte heeft gebroken?

Of zijn wij allemaal soms slordig met wat ons in vertrouwen verteld wordt? Niet bij elke vertrouwelijke mededeling wordt gezegd dat het tussen ons moet blijven. Als we beschikken over voldoende fijngevoeligheid kunnen wel aanvoelen dat de ander het niet fijn zou vinden als je wat je net gehoord hebt verder vertelt. Maar ons inlevingsvermogen schiet soms tekort. Toch?

Paulus bad ooit dat de liefde van de gemeenteleden van de kerk in Filippi zou blijven groeien door inzicht en fijnzinnigheid. De NBG van 1951 en de herziene Statenvertaling gebruiken in plaats van het woord fijnzinnigheid het woord fijngevoeligheid. Dat woord bevat het woord voelen en dat vind ik wel mooi. Wie de ander liefheeft, probeert die ander aan te voelen. Je kunt niet fijngevoelig zijn als je je niet in de ander inleeft. Maar ons inlevingsvermogen schiet soms tekort. Toch?

Gelukkig zijn er stoplichten om ons daarbij stil te zetten.

Han Jongeneel, 26 november 2021