Psalm 78
MET PSALMEN DE CRISIS DOOR
mw. Trudy Joosse-Ridder
ouderenpastor PGA-B
Amstelveen, 28 juli 2020
Aan de schrijver van psalm 78,
Na het lezen van de psalm die aan jou wordt toegeschreven heb ik enkele vragen en opmerkingen, die ik graag met je wil delen. Ik hoop dat ik even wat van je tijd mag vragen.
Allereerst moet ik bekennen dat ik wat moeite had om de hele psalm te lezen, ik vond het best een lang verhaal, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik toch heb doorgezet. Aan het eind werd me duidelijk dat je deze woorden allemaal nodig had om je boodschap op papier te zetten. Het viel me op dat er best wat overeenkomsten zijn met de tijd waarin ik nu leef. Die overeenkomsten hebben te maken met hoe mensen zich gedragen.
Je schrijft dat het volk Israël God aanriep om hulp toen ze het moeilijk hadden in de woestijn. God zorgde voor eten en drinken, dat was eigenlijk heel bijzonder. We mogen het wel een wonder noemen. Want hoe kan het dat er in de woestijn eetbare korrels uit de lucht komen vallen? En dan precies genoeg voor één dag, behalve op vrijdag. Op die dag was er voldoende voor twee dagen, zodat op sabbat mensen niets hoefden te doen voor hun eten. Dat is wel een echte les in vertrouwen, vertrouwen dat er voor je gezorgd wordt. Dat een belofte nagekomen wordt.
Als deze situatie weer gewoon geworden is, dan verliest het volk ook het vertrouwen weer. Je beschrijft nog maar eens aan wat God allemaal gedaan heeft om het volk uit de slavernij, de onvrijheid te halen. Hij strafte de onderdrukkers met afschuwelijke plagen. Echt een bijzonder verhaal.
En toch, het volk lijkt niet meer onder de indruk, ze zijn ongehoorzaam, ze wekken Gods ergernis op door andere godenbeelden te maken en te vereren, en God wordt boos.
In onze huidige tijd, het jaar 2020, wordt het leven bepaald door een virus. Dat zegt jou natuurlijk niets, maar het is een heel besmettelijke ziekte. Al veel mensen wereldwijd zijn besmet geraakt en er zijn ook al heel veel mensen aan dit virus overleden.
Toen het virus ook in het deel van de wereld kwam waar ik woon, kregen we het dringende verzoek zoveel mogelijk thuis te blijven om besmetting te voorkomen. En weet je: we deden het. Massaal bleven mensen thuis. Restaurants en cafés moesten dicht, we konden niet meer naar de bibliotheek, niet meer naar de kerk, maar ook niet meer bij ouderen op bezoek. We mochten elkaar geen hand meer geven, laat staan een zoen of een knuffel. Het was heftig hoor, en dat is het nog steeds. We zoeken naar een nieuw evenwicht tussen afstand en nabijheid.
Er klonken geluiden dat het goed zou zijn als we iets van deze crisis zouden leren. De samenleving bleek niet zo maakbaar als we altijd hadden gedacht. De bomen bleken toch niet helemaal tot in de hemel te groeien. Doordat fabrieken stil kwamen te liggen werd de lucht schoner en het water helderder. We moesten concluderen het milieu wel echt belast werd, dat onze levensstijl de aarde uitput. We zouden toch wat minder moeten vliegen en autorijden, en wat vaker de trein of de fiets pakken. Mooie voornemens!
Maar nu, nu het erop lijkt dat het virus wat beter onder controle is, nu gaan mensen weer gewoon met het vliegtuig op vakantie en vinden we het heel lastig om ons aan de noodzakelijke regels te houden. Eigenlijk zijn wij net zoals het volk Israël in de woestijn. Als het allemaal weer een beetje minder penibel wordt, gaan we ons weer gedragen zoals we gewend waren. Mensen zijn hardleers, dat blijkt van alle tijden te zijn.
Onlangs luisterde ik een lied van Stef Bos, een liedjesschrijver uit deze tijd, dat hij maakte naar aanleiding van deze coronacrisis. Het is een vertaling/bewerking van een lied van iemand anders. Dát lied gaat erover dat de tijden aan het veranderen zijn, maar Stef Bos maakt ervan: het wordt tijd om de tijd te veranderen. Wij mensen moeten veranderen, het is niet meer van deze tijd om de aarde uit te putten, op welke manier dan ook. Dat vraagt keuzes van ons en veranderingen. Veranderingen vinden mensen nooit leuk, dat deden ze in jouw tijd vast ook niet.
Voor de mensen uit mijn tijd die deze brief aan jou meelezen even dit: het lied van Stef Bos is via deze link te beluisteren: https://www.youtube.com/watch?v=xBCRwDR74n4
Ik hoop ook echt dat we dat met z’n allen blijken te kunnen: de tijd veranderen. Dat we nu toch echt doordrongen raken van de noodzaak daarvan.
Dit waren zomaar wat gedachtes die bij mij opkwamen na het lezen van jouw psalm. Het was fijn om dit even met je te kunnen delen, bedankt voor je aandacht!
Hartelijke groet,Trudy Joosse